Mitrovicë 11 Qershor 2025
Mitrovica ka qenë gjithmonë qytet i muzikës rock – një vend ku kitara ishte më shumë se një instrument, dhe teksti më shumë se fjalët. Në kohë të stuhishme, grupet rock nga Mitrovica nuk argëtuan vetëm – ata folën, sfiduan, ndriçuan errësirën. Grupi MAK është pjesë e asaj tradite – një zë që vinte nga një qytet që e di se çfarë do të thotë të luftosh përmes muzikës. Edhe sot, Mitrovica kujton dhe me krenari ruan skenën e saj muzikore, e cila ishte dhe mbetet një simbol i rezistencës, identitetit dhe kulturës. Në këtë frymë, një mbrëmje emocionale përkujtimore u mbajt në nder të Haki Misinit, një nga simbolet e skenës muzikore të Mitrovicas, këngëtarit dhe anëtarit të grupit legjendar MAK, por edhe artistëve që ndanë me të fatin e persekutimit dhe vuajtjes për shkak të krijimtarisë së tyre – Mehmet Tupella dhe Esat Bicurri.
Eventi u organizua nga Komuna e Mitrovicës së Veriut, përkatësisht Drejtoria për Kulturë, Rini dhe Sport, dhe pjesa qendrore e mbrëmjes ishte shfaqja e filmit dokumentar “Nuk kam titull për artistët e vrarë”, me regji dhe skenar nga Dalmat Dobra. Filmi, i krijuar me mbështetjen e Ministrisë së Kulturës, Rinisë dhe Sportit, tregon në një mënyrë të fuqishme dhe prekëse për artistët, veprat dhe jeta e të cilëve u ndërprenë nga dhuna, por mesazhi i të cilëve ende jeton. Haki Misini lindi në vitin 1951 në Mitrovicë, ku filloi udhëtimin e tij muzikor.
Ai ishte lideri dhe një nga themeluesit e grupit të rokut MAK, i themeluar në vitin 1973, së bashku me Mehmet Tupellën, Rexhep Ismajlin, Halil Bajraktarin, Sedat Isufin dhe Xhevdet Gashin. MAK konsiderohet si një nga pionierët e rokut shqiptar – një grup që mori frymëzim nga emrat e muzikës botërore, por në kontekstin lokal i qëndroi besnik shprehjes autentike. Haki Missini la një gjurmë të pasur muzikore. Ndër këngët e tij më të famshme janë: “Moj e mira të pojata”, “Idila verore”, “Tri gota”, “Dashuria e humbur” dhe këngë të tjera që ende interpretohen sot me të njëjtën fuqi emocioni. Arti i tij ishte i menjëhershëm, i fortë dhe thellësisht i lidhur me njerëzit dhe qytetin nga i cili e ka origjinën.
Ai u vra tragjikisht më 10 qershor 1999 në Mitrovicë, dhe eshtrat e tij u gjetën vetëm në vitin 2005 në fshatin Suhodol. Dokumentari i shfaqur gjatë mbrëmjes ndriçon jo vetëm historitë personale të artistëve, por edhe kontekstin më të gjerë të kohës në të cilën ata krijuan – një kohë në të cilën arti shpesh persekutohej për shkak se tregonte të vërtetën. Përmes regjistrimeve arkivore, dëshmive dhe muzikës, publiku ndjeu edhe një herë fuqinë e mesazhit që lanë pas këta artistë. Kjo mbrëmje nuk ishte vetëm një përkujtim – ishte një dëshmi e faktit se artistët e vërtetë nuk harrohen. Puna e tyre, lufta dhe forca e tyre mbeten të gdhendura në kujtesën kolektive.
